Afgelopen zondag (22-07-2018) is alsnog de droogvaltocht naar Paessensrede gevaren. Conform opzet waren de” Joppe” en de “Kokmeeuw” al om en nabij zeven uur vertrokken uit de buitenhaven. De overige schepen (“No Worries”,” Koekeloer”, “Atlanta”, “Tantive 4” en “Zeeëend) gingen om 8 uur door de sluis. De wind was op de heenweg sterker dan verwacht, dat zorgde voor een knobbelig
stuk Zoutkamperlaag. Vanwege toch wat krap tij en tijdsbestek was er geen tijd om te kruisen en moest “het ijzeren zeil “ gebruikt worden. De kleinere boten hadden het niet makkelijk, om op hun “buitenboordtorretje”hier tegenin te komen.
Na het invaren van “Paessensrede” kon op zeil verder gevaren worden en keerde de rust weer. Zonder bijzondere problemen kwam eenieder vast, en na verloop van tijd droog. De “Koekeloer” en
de “Atalanta” lieten zich op enige afstand vast lopen. Voor de “No Worries”was dit ook een eerste kennismaking met de Waddenzee! Niet uit het lood geslagen door het knobbelige begin van de tocht hebben ze met volle teugen van de tocht genoten! Citaat: “Smaakt naar meer”, “Als het even kan gaan we naar Ameland weer mee!” De ondergeschoven stootwil bleek een uitstekende oplossing om de slagzij van hun kielmidzwaardscheepje te beperken.
Ik had mijn familie uit Italië mee: Voor hen een geheel nieuwe ervaring dit droogvallen. Immers in de “Mediterrannee” geen tij van betekenis. Het leeglopen van de “tobbe Waddenzee” en vervolgens weer vlot komen was voor hen een heel bijzondere ervaring. Het delen hiervan deed me veel plezier!!
Jeannette heeft de deelnemers vergast op een heerlijke vissoep, uitgedeeld vanaf de “Kokmeeuw”. Op zoek naar zeevruchten viel me de hoeveelheid mossels en kokkels wat tegen, met moeite een
maaltje bij elkaar gezocht. Waarschijnlijk wordt deze plaats vaker bezocht! Oesters en Zeesla waren echter makkelijk te vinden. Overigens voor mij de eerste keer om zeesla te zoeken om te eten; als
pesto de volgende dag!
De terugreis kon wel volledig onder zeil. Mijn gasten,op de heenreis toch wel aardig onder de indruk van gebonk en spattend buiswater, genoten nu van veel kalmer varen met meelopende wind en dito tij. De “Tantive 4” is bij vlotkomen doorgevaren naar Ameland.
Daarna “aftersail” in het “Roode Hooft”: Jeannette had voor sushi-hapjes, nou zeg maar fantastische hap!, gezorgd. Het napraten was ronduit gezellig!
Geef een reactie